Osoby niepełnosprawne w Szamotułach - miasto jest im przyjazne?

Blisko 5 lat temu opublikowaliśmy na łamach „Dnia” materiał dotyczący funkcjonowania osób niepełnosprawnych w miejskiej przestrzeni Szamotuł. Wówczas nie wyglądała ona zbyt przyjaźnie. Brak podjazdów/zjazdów dla wózków, wysokie krawężniki i schody, brak wind w rozmaitych instytucjach, placówkach i urzędach – tak Szamotuły z „uśmiechem” witały niepełnosprawnych poza ich domostwami. Czy stan ów uległ poprawie? Dziś postanowiliśmy to sprawdzić.

Po pierwsze: urzędy

Ilość stopni prowadzących na ostatnie piętro szamotulskiego magistratu, które liczyliśmy 5 lat temu, nie uległa zmianie – nadal jest ich ponad 40. Nie zmienił się i stan schodów. Strome i dość wysokie wciąż stanowią niemałe wyzwanie dla wielu osób zdrowych, a co dopiero dla niepełnosprawnych, czy seniorów. Osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich skreślone zostały tutaj od razu. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż aby w ogóle dostać się do Urzędu Miasta i Gminy Szamotuły, należy pokonać kilka mniejszych stopni (zarówno od ulicy Dworcowej, jak i tzw. podwórza), a potem następne, by znaleźć się w holu.

5 lat temu niepełnosprawni pragnący załatwić daną sprawę w magistracie nie mogli skorzystać jeszcze ze specjalnego „przycisku” umieszczonego przy wejściu do urzędu, którego naciśnięcie dałoby sygnał urzędnikowi do zejścia i przejęcia owych spraw od petentów lub udzielenia im pomocy przy wejściu do urzędu. Od paru lat jest to już jednak możliwe. Brakuje zaś windy, która z pewnością rozwiązałaby w dużej mierze problem poruszania się nie tylko niepełnosprawnych, ale i osób starszych, po magistracie. Ta ma jednak zostać zamontowana jeszcze w tym roku – w budżecie zabezpieczono środki na ów cel.

Sąsiadujące z urzędem Starostwo Powiatowe z kolei, od lat prowadzi punkt informacyjny dla osób niepełnosprawnych, który mieści się w budynku C. Działa on w pewnym sensie na zasadzie wspomnianego wcześniej „przycisku”. Okazuje się jednak, że niepełnosprawni korzystają z niego rzadko, gdyż problem poruszania się po obiekcie rozwiązał montaż windy w nowej części budynku C. Maciej Fliger, rzecznik prasowy starostwa przekonuje zresztą że większość spraw, które mieszkańcy – także niepełnosprawni, osoby starsze – załatwiają w starostwie, zlokalizowana jest w obiekcie, w którym mieści się winda, a to z kolei stanowi dla nich spore ułatwienie. Potwierdzają to sami zainteresowani.

– Poruszanie się po urzędach dla niepełnosprawnego nigdy nie będzie łatwe, ale winda faktycznie usprawniła tę czynność. Przede wszystkim dużo szybciej i w pełni samodzielnie można coś załatwić. – mówi pani Krystyna z Pniew, która na co dzień porusza się na wózku inwalidzkim, a którą spotkaliśmy na początku tygodnia przed odnowionym budynkiem starostwa.

Po drugie: kultura

Jeśli jesteś osobą niepełnosprawną i chcesz skorzystać z szeroko rozumianej oferty kulturalnej w Szamotułach, musisz się liczyć z ogromnymi trudnościami. Niestety. Zdaje się zresztą, że stwierdzenie to powinno znaleźć się w każdej broszurze mówiącej o mieście. Dostęp niepełnosprawnych do oferty kulturalnej, bez dwóch zdań, pozostaje jedną z największych bolączek miasta. I chociaż w siedzibie Szamotulskiego Ośrodka Kultury funkcjonuje winda mogąca znacznie ułatwić poruszanie się po budynku, w kinie, muzeum, bibliotekach, przy auli Zespołu Szkół nr 3, gdzie odbywają się koncerty – niestety już nie. Co gorsze – nic nie wskazuje na to, by stan ów miał się w najbliższym czasie zmienić. Oczywiście w tego typu budownictwie (pomijając wspomniany zespół szkół) dużym utrudnieniem jest architektura, tzw. status zabytku, który niekiedy nie pozwala na dokonanie jakichkolwiek zmian. Z drugiej strony jednak liczne przykłady placówek chociażby w Europie Zachodniej przekonują, że rzeczy niemożliwe w tej kwestii zdają się nie istnieć.

Izabela Szymańska, kierownik kina „Halszka” informuje przy tym , że mimo trudności, niepełnosprawni z powodzeniem korzystają z oferty kulturalnej– przynajmniej w zakresie kinematografii. – Osoby niepełnosprawne w kinie nie są rzadkością. Niektórzy pojawiają się tu regularnie. Mimo braku windy myślę, że całkiem dobrze radzimy sobie z „obsługą” tych osób. Pomagają pracownicy kina, rodzice – w przypadku niepełnosprawnego dziecka. – tłumaczy Izabela Szymańska. – Oczywiście przy okazji remontu „Halszki” wspólnie z dyrektorem SzOK–u, zastanawialiśmy się nad dostosowaniem obiektu do potrzeb osób niepełnosprawnych. Niestety, mimo wielkich chęci, barierą wciąż pozostaje architektura budynku. – dodaje.

Po trzecie: miejska infrastruktura

Wice starosta szamotulski, Józef Kwaśniewicz oraz zastępca burmistrza Szamotuł, Wojciech Rabski zdają się mówić jednym głosem: nowe drogi i chodniki spełniają wszelkie wymogi dotyczące przystosowania m.in. do potrzeb osób niepełnosprawnych. Owszem, to fakt. Problemem pozostają jednak stare chodniki z dziurawymi i popękanymi płytami oraz towarzyszące im wysokie krawężniki.

Dyskusyjną pozostaje także kwestia publicznych toalet oraz braku podjazdów przy mniejszych sklepach, np. na Rynku i niektórych szkołach. Podobne utrudnienia moglibyśmy wyliczać jeszcze godzinami...

Osoby niepełnosprawne w Szamotułach mogą zatem mówić o przyjaznym mieście?
Mimo ciągłego funkcjonowania barier architektonicznych, miasto nie jest jednak w całości sparaliżowane. Poczta, szpital, budynek PCPR, kryta pływalnia – to tylko część obiektów, z których osoby niepełnosprawne mogą bez problemu korzystać. Po latach apeli do władz, w Parku Zamkowym w końcu pojawiły się zjazdy. Od naszej publikacji sprzed 5 lat też trochę się zmieniło, szczególnie w urzędach. I mamy nadzieję, że zmieniać będzie się nadal, bo jeszcze sporo do zrobienia.