Szamotuły. Piękny jubileusz stowarzyszenia na rzecz osób niepełnosprawnych [ZDJĘCIA CZ. I]

Motorem napędowym szamotulskiej organizacji są ludzie. Ci kilkuletni, ci stojący u progu dorosłości, ale i ci, którzy choć pełnoletność dawno już osiągnęli, na zawsze pozostaną dziećmi. Osoby niepełnosprawne intelektualnie stanowią klucz do wszystkich drzwi, które stowarzyszenie z impetem otwiera, by dowieść, że „sprawni inaczej” są ważną częścią społeczności lokalnej i pragną dokładnie tego samego, co ich zdrowi rówieśnicy, a niekiedy znacznie mniej. Stąd też, oprócz zajęć oraz turnusów rehabilitacyjnych, istotnym elementem działalności organizacji jest szeroka integracja społeczna podopiecznych, a także chęć stworzenia im warunków i możliwości do udziału w zawodach sportowych, przeglądach teatralnych, imprezach tanecznych, czy wycieczkach otwierających przysłowiowe okno na świat. Niepełnosprawni z radością przemierzają Polskę wzdłuż i wszerz, przekraczają jej granice. Kilka lat temu spróbowali też przekroczyć granice swojej choroby i dysfunkcji, decydując się na udział w innowacyjnym wówczas w kraju projekcie, zakładającym zdobycie Korony Gór Polski (szerzej pisaliśmy o tym TUTAJ). Dzięki swojej odwadze i determinacji dowiedli, że „niemożliwe” nie istnieje, gdyż próbę tę zakończyli wielkim sukcesem.

O wszystkich działaniach, które stowarzyszenie podejmowało na przestrzeni minionych 25 lat, opowiadała w trakcie sobotniej uroczystości Barbara Prętka, obchodząca w tym roku 20 – lecie swojej prezesury.

– 25 lat to szmat czasu. Czasu, który wskazuje , że działalność stowarzyszenia była i jest potrzebna. Jesteśmy społeczeństwem różnorodnym – młodych, starszych, dużych, małych, zdrowych i niepełnosprawnych. I dla tej grupy od ponad 2 dekad działa nasza organizacja. Przez cały okres istnienia, stowarzyszenie było świadkiem wielu uśmiechów, sukcesów ale i wielu łez, momentów załamania, a nawet prawdziwych życiowych tragedii. My – rodzice uczyliśmy się, jak radzić sobie z kolejnymi problemami, jak przezwyciężać niepełnosprawność i dawać nadzieję dzieciom, że może być lepiej. Musieliśmy nauczyć się wierzyć w to, co niemożliwe – mówiła pani prezes.

Licznie zgromadzeni goście – darczyńcy, a także osoby wspierające na co dzień działalność stowarzyszenia, z uśmiechem i wzruszeniem zarazem przyglądali się prezentacji multimedialnej, w której przedstawiono najważniejsze inicjatywy organizacji. Nie zabrakło tu relacji fotograficznej z igrzysk sportowych, balów karnawałowych, zajęć rehabilitacyjnych, wycieczek, czy raczkującego dopiero, lecz cieszącego się już dużym zainteresowaniem projektu, jakim jest integracyjny marszobieg „Szamotuły Na Tak”. W jego ramach niepełnosprawni ramię w ramię z osobami zdrowymi wyruszają na krótką trasę, by pokolorować miasto uśmiechem i dobrą energią – by być razem. Z dumą informowano też o wyniku ubiegłorocznej zbiórki publicznej, którą stowarzyszenie prowadzi już od 2 dekad. Dzięki wsparciu lokalnych urzędów, instytucji, zakładów pracy, szkół, ale i grona osób prywatnych, organizacji udało się pozyskać blisko 50 tys. zł! Lwia część tych środków przeznaczona zostanie na rehabilitację podopiecznych, w tym także na dofinansowanie letnich turnusów rehabilitacyjnych.

Zgodnie z tradycją, na ręce wszystkich przyjaciół oraz sympatyków osób niepełnosprawnych – również tych, którzy z własnej inicjatywy realizują przedsięwzięcia właśnie im dedykowane, złożono symboliczne podziękowania. Barbara Prętka wielokrotnie podkreślała, że bez ich pomocy – tej materialnej, rzeczowej, ale i organizacyjnej, w zasadzie żadne działanie nie byłoby możliwe. – Bądźcie z nami zawsze – apelowała.

Dziękowali też goście, którzy dostrzegając problemy i potrzeby „sprawnych inaczej”, od lat kibicują stowarzyszeniu. Starosta, Beata Hanyżak z uśmiechem opowiadała o determinacji pani prezes, która uparcie dąży do realizacji założonych celów. Równocześnie deklarowała, iż samorząd powiatowy nadal wspierać będzie inicjatywy podejmowane przez organizację. Podobną obietnicę złożył też wiceburmistrz Szamotuł, Dariusz Wachowiak oraz przewodniczący Rady Miasta i Gminy Szamotuły, Marian Płachecki.

Ale z serdecznymi życzeniami i gratulacjami kierowanymi do wszystkich członków i członkiń stowarzyszenia oraz tych najważniejszych – podopiecznych, pospieszyli także zaprzyjaźnieni z organizacją dyrektorzy i dyrektorki szkół, przedsiębiorcy, radni i radne, wolontariuszki. Mnóstwo osób, które każdego dnia wpisują się w historię stowarzyszenia, jak i w pojedyncze historie osób niepełnosprawnych. Te z kolei postanowiły podziękować przyjaciołom i przyjaciółkom swoimi talentami.

Marta, Zuzia i Gabrysia pokusiły się o piękne prezentacje wokalne. Występ Gabi, która zaśpiewała a capella na moment przerwały łzy – wzruszenie wzięło górę. Gromkie brawa dodały jednak nastolatce skrzydeł. Joanna czarowała zaś widowiskowym popisem tanecznym, a przysłowiowym gwoździem programu stał się spektakl w wykonaniu grupy teatralnej, szlifującej swoje zdolności aktorskie pod czujnym okiem Piotra Witonia, który poprowadził zresztą sobotnią uroczystość.

Niepełnosprawni artyści oraz artystki tym razem pokusili się o zabranie widzów w swoistą podróż w czasie – do okresu słodkiego dzieciństwa. Bo któż z radością nie wspomina kapitalnej „Akademii Pana Kleksa” Jana Brzechwy? Oczami wyobraźni zgromadzeni przenieśli się zatem do bajkowej krainy, gdzie przy ulicy Czekoladowej mieścił się gmach niezwykłej szkoły. Scena auli zaimprowizowana została na salę wykładową, w której Pan Kleks przeprowadził lekcję czyszczenia butów oraz lekcję tańca, a nieco później wraz z uczennicami i uczniami poddał się tak ulubionemu zajęciu, jakim było łapanie motyli. Ani na krok nie odstępował go szpak, Mateusz. Z humorem, ale i ogromną wrażliwością niepełnosprawni dawali wyraz swojemu artystycznemu zacięciu. I trzeba przyznać –wyszło im to fantastycznie!

– Bardzo wam za to dziękuję – mówił tuż po przedstawieniu do swoich podopiecznych Piotr Witoń – Praca z wami to sama przyjemność, bo ja przy was naprawdę odpoczywam – kwitował, a podziękowania te dopełniła burza oklasków.

Jubileusz stał się również okazją do wyrażenia niemałej dumy z wielkiego sukcesu stowarzyszenia, jakim był projekt „My niepełnosprawni – wspólnie na szczyty polskich gór”.

– Proszę państwa, któż by pomyślał, że niepełnosprawni z małego miasta pokuszą się o wejście na 28 górskich szczytów (zaliczanych do Korony Gór Polski – przyp. red.), w tym także na Rysy? Któż by uwierzył w to, że damy radę? A tak właśnie się stało(…) 6 lat zmagań, 11 wypraw, 28 górskich szczytów o łącznej wysokości 31143 m n.p.m. To proszę państwa tak, jakbyśmy prawie 2 – krotnie pokusili się o wejście na Mount Everest! (…) Wielokrotnie dziękowaliśmy samorządom i sponsorom projektu. Dziś chcemy podziękować tym, którzy są jego prawdziwymi bohaterami – mówiła Barbara Prętka, zapraszając na scenę Romana Muszyńskiego – pomysłodawcę projektu i przewodnika górskich wypraw, a także wszystkich zdobywców i zdobywczynie Korony Gór Polski. Beata Hanyżak wraz z Dariuszem Wachowiakiem wręczyli im upominki, po raz kolejny składając moc serdecznych gratulacji. Roman Muszyński zabił zaś gromkie brawa swoim towarzyszom i towarzyszkom na górskich szlakach. W krótkim, acz bardzo emocjonalnym przemówieniu podkreślał, że projekt dla niego również stał się wielką przygodą i ważnym, życiowym doświadczeniem. A o tym, co w istocie działo się na szlakach „opowiadała” wystawa fotografii, powstała specjalnie na okoliczność jubileuszu.

Kropkę nad i postawiła degustacja przepysznych tortów ufundowanych przez państwa Annę i Adama Brzezińskich oraz słodki poczęstunek przygotowany przez członkinie stowarzyszenia.

Współorganizatorami wydarzenia byli: Zespół Szkół nr 3 w Szamotułach i Szamotulski Ośrodek Kultury.

ZOBACZ RÓWNIEŻ: WYSTĘPY ARTYSTYCZNE NIEPEŁNOSPRAWNYCH