Szamotuły. Tydzień Edukacji Globalnej w "Rolniku" [ZDJĘCIA]

Zespół Szkół nr 2 w Szamotułach wraz z poznańskim Stowarzyszeniem „Jeden Świat” od września realizuje ogólnoszkolny projekt „Świat się zmienia – a my z nim!” (współfinansowany w ramach programu polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP). W związku z obchodzonym niedawno Tygodniem Edukacji Globalnej (odbywa się corocznie w trzecim tygodniu listopada) uczennice oraz uczniowie z „Rolnika” podjęli kolejne działania projektowe z myślą o wspólnym dobru.

– Dostrzegając wartość środowiska naturalnego jako podstawowego systemu podtrzymującego nasze życie na ziemi, kolejny raz postanowiliśmy o ów system zadbać. Jesteśmy przekonani, że nawet niewielka zmiana w obszarze dbałości o przyrodę przekłada się na jakość naszego życia. Uskrzydleni efektami pracy przy urokliwych Rabatach dla Klimatu (pisaliśmy o tym w październiku – przyp. red.), skorzystaliśmy z szansy, jaką – tworząc sprzyjające warunki atmosferyczne – dała nam natura i we wtorek 19 listopada, posadziliśmy na terenie szkoły Drzewa Pokoju i Radości – mówi z uśmiechem i nieskrywaną dumą Klaudia Tomaszak – Ślipka, nauczycielka w Zespole Szkół nr 2, która wraz z Anną Kustoń i Joanną Vowie koordynują projekt „Świat się zmienia – a my z nim!”.

Efektem pracy młodzieży, którą pokierował uczący w technikum architektury krajobrazu Zdzisław Kostrzyński, było wzbogacenie parkowego krajobrazu w wyjątkowe brzozy. Dlaczego jednak zasadzono akurat te drzewa?

– Brzoza jest drzewem o niewielkich wymaganiach środowiskowych, rosnącym na niemal każdym podłożu i odpornym zarówno na niskie, jak i wysokie temperatury. Jednocześnie to jeden z najbardziej światłolubnych gatunków spośród drzew liściastych. Co istotne, rośnie szybko, dając cień i tworząc przyjazną człowiekowi atmosferę spokoju. Ze względu na swoją niezwykłą urodę jest pięknym elementem krajobrazu – tłumaczy Anna Kaczmarek, kierownik kształcenia praktycznego w „Rolniku”.

W czwartek, 21 listopada koordynatorki ogólnoszkolnego projektu wraz ze Stowarzyszeniem „Jeden Świat” zaprosiły również uczennice oraz uczniów do skorzystania z... Żywej Biblioteki!

– Celem innowacyjnego przedsięwzięcia było stworzenie dla młodych ludzi niezwykłej przestrzeni dialogu i porozumienia, zdobywania wiedzy, przeciwdziałania uprzedzeniom i stereotypizacji, kształtowania postaw otwartości i akceptacji wobec inności – tłumaczy Klaudia Tomaszak – Ślipka.

W Żywe Książki wcielili się wolontariusze działający we wspomnianym stowarzyszeniu, których różniło nie tylko pochodzenie (byli to przedstawiciele narodowości szwajcarskiej, armeńskiej, tureckiej, kosowskiej, kurdyjskiej oraz polskiej), ale i kultura, wyznanie, dziedziny aktywności, a także zainteresowania. Na tę okoliczność młodzież otrzymała specjalne karty biblioteczne (jak na czytelniczki i czytelników przystało), miała również wgląd do katalogu z dostępnymi „tytułami”.

– Jako miłośniczki i miłośnicy czytania odbyliśmy z Żywymi Książkami wiele ciekawych rozmów, w większości w języku angielskim, mierząc się z różnymi tematami. Pytaliśmy o pochodzenie Żywych Książek, o to, dlacze-go wybrały właśnie Polskę na cel swojej dalekiej podróży, jak się tu czują, czym Polacy je zachwycili i o to, czym rozczarowali – relacjonuje Tomaszak – Ślipka.

W jedną z Żywych Książek wcieliła się również Salwa Iskandar, która 3 miesiące temu przybyła do Szamotuł prosto z Indonezji w ramach jednego z programów międzynarodowej organizacji AFS Intercultural Programs, działającej na rzecz edukacji międzykulturowej i budowania świata opartego na sprawiedliwości i pokoju. Salwa opowiadała rówieśnikom o życiu w rodzinnym kraju i różnicach kulturowych, z którymi się mierzy, mieszkając w Polsce.

– Żywa Biblioteka okazała się sukcesem. Uczennice i uczniowie, szukając odpowiedzi na nurtujące pytania, bardzo chętnie korzystali z jej „zbiorów”. Kiedy zaś Biblioteka zamknęła już swoje podwoje, młodzież zgodnie podkreślała, że rozmówcy urzekli ją otwartością i entuzjazmem, który udzielił się wszystkim – bez wyjątku. I o to chodziło – podsumowuje nauczycielka z Zespołu Szkół nr 2.
Włączając się we wspomniane działania młodzież po raz kolejny dowiodła, że przedsięwzięcia o charakterze globalnym można wdrażać także na gruncie lokalnym. Wystarczy tylko chcieć!