Szamotuły. Ważny wyraz pamięci o wielokulturowym mieście [ZDJĘCIA]

Okres jesienny, a w szczególności koniec października i początek listopada, to czas wielkiej zadumy. Wspominając tych, którzy odeszli, pozwalamy sobie na wiele refleksji, niejednokrotnie przywołując trudną, acz ważną historię regionu. Po raz kolejny pochyliła się nad nią społeczność Zespołu Szkół nr 2 w Szamotułach, która pragnąc budować pomost między kulturami przypomina o wielonarodowościowym mieście, jakim Gród Halszki był w okresie międzywojennym.

- Przed II wojną światową ludność Szamotuł pod względem narodowościowym, kulturowym i religijnym była bardzo zróżnicowana. Nie tylko mamy tę świadomość, ale i chcemy się nią dzielić z innymi mieszkańcami naszego miasta - podkreśla Klaudia Tomaszak - Ślipka, nauczycielka języka polskiego z Zespołu Szkół nr 2 w Szamotułach.

Już w roku ubiegłym, dzięki staraniom dyrektora szkoła, Zygmunta Sługockiego przy placu Henryka Sienkiewicza (na fragmencie użytkowanego przez szkołę obecnie terenu) odsłonięto tablicę upamiętniającą, znajdujący się tam do 1945 roku, cmentarz ewangelicki. 23 października br. natomiast w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich odbyła się - zorganizowana wspólnie z Chrześcijańską Akademią Teologiczną - konferencja poświęcona zapomnianym cmentarzom jako niezwykle istotnej części dziedzictwa narodowego.

ZOBACZ RÓWNIEŻ: ODSŁONIĘTO TABLICĘ UPAMIĘTNIAJĄCĄ CMENTARZ EWANGELICKI

- Działania naszej szkoły, mające na celu zachowanie tegoż dziedzictwa, zwłaszcza poprzez kształtowanie wśród młodych pokoleń potrzeby pamięci o bardzo skomplikowanej historii naszego regionu i kraju, zostały wspomniane jako praktyki godne naśladowania - mówi Klaudia Tomaszak - Ślipka.

Pragnąc dać świadectwo dawnemu miejscu pochówku zmarłych, uczennice i uczniowie udali się pod tablicę upamiętniającą cmentarz ewangelicki, aby złożyć kwiaty i zapalić znicze. Był to hołd pamięci pochowanych na nim mieszkańców Szamotuł.

- Każde życie ma swój początek oraz koniec. Tylko od nas zależy, o czym będziemy pamiętać i co tym samym ocalimy. Jesteśmy dumni, bo pamiętając, ocalamy od zapomnienia naszą historię, a więc i nas samych - komentuje polonistka z "Rolnika".