Poniedziałkowy poranek. Na termometrze minus 17 stopni . Pokładam nadzieję w dopiero co nabytym drogą kupna akumulatorze. Naiwność moja została bezprzykładnie ukarana – samochód jest martwy. Na nic zdają się błagania, modlitwy i groźby (nie cytuję, bo te ostatnie musiałbym wykropkować). Udało się w końcu wytoczyć auto z podwórka na jezdnię i wio!
Próbujemy z żoną zapchnąć Niebieską Strzałę. Idzie to raczej topornie, bo oboje wątłej postury jesteśmy. Pchamy... Bez skutku. Ani z jedynki, ani z dwójki i na wstecznym też się nie da.
Pojawiła się nadzieja. Pojawił się przechodzień – człowiek między 30-40 rokiem życia. Zbudowany, jakby całe życie w ZURiT (młodzi niech sobie w Wiki sprawdzą) telewizory nosił. I to nie jakieś tam ledy czy plazmy, tylko klasyki typu Rubin - i to dwa na raz.
Z błagalnym spojrzeniem pytam faceta: „Mógłby Pan pomóc popchnąć?”. Na co szanowny pan odpowiedział „Nie – papierosa palę” – i przyspieszył kroku. Jego asertywność mnie rozbiła. Z natury nie jestem mściwy, ale mam nadzieję, że on kupił akumulator tej samej firmy.
Grosicki kończy karierę, Polacy przed Francją czyli STUDIO EURO odc.5
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
