Szamotuły. Z muzyką w nowy rok! "Perły Dunaju" rozbrzmiewały w kinie "Halszka"

Koncert noworoczny w Szamotułach

Życzeniami wszelkiej pomyślności w nowym roku oraz zdrowia Piotr Michalak, dyrektor Szamotulskiego Ośrodka Kultury otworzył niedzielny koncert w kinie "Halszka". Koncert szczególny z wielu względów. Głównie dlatego, że nawiązujący do miejskiej tradycji spotkań z muzyką na początku roku, choć - z uwagi na pandemiczne obostrzenia - organizowany z dużo mniejszym rozmachem niż dotychczas.

Szczególny również przez wzgląd na jego "bohaterkę" - Orkiestrę Kameralną Capella Samotulinus pod batutą Remigiusza Skorwidera, a więc jedną z niekwestionowanych dum Grodu Halszki. Nic zatem dziwnego, że sala kinowa wypełniła się po brzegi, a gromkie brawa zdały się stanowić nieodzowny element repertuaru.

"Perły Dunaju" w kinie "Halszka"

Koncertowi noworocznemu nieprzypadkowo towarzyszyło hasło "Perły Dunaju". Nieśmiertelne kompozycje Johanna Straussa syna i jego brata Josefa, w tym przede wszystkim polki oraz walce zabrały publiczność w niezwykłą podróż do XIX - wiecznego Wiednia. To właśnie o nim Capella Samotulinus snuła przepiękną opowieść pełną radości, wzruszeń i pasji. Zachwycała warsztatem, jak i różnorodnością brzmienia instrumentów smyczkowych. Zadziwiała dbałością o detale wykonania, perfekcją synchronizacji.

Wiedeński klimat czuć było również w kompozycjach Franza Lehára. Sztandarowy utwór "Usta milczą, dusza śpiewa" z operetki "Wesoła wdówka" kapitalnie zaśpiewała Agnieszka Halicka. Świetnie w jej interpretacji brzmiał również czardasz, choć ten tradycyjny - rodem z Węgier, autorstwa Montiego, wybrzmiał na scenie bez słów. Marcelina Dera - młoda, acz bardzo utalentowana skrzypaczka w pełni oddała jego nastrój, powoli budując napięcie i płynnie przechodząc z części wolnej do szybkiego tempa.

W istocie jednak każda pozycja repertuaru była wyjątkowa. O poszczególnych utworach, jak i ich kompozytorach barwnie opowiadał zaś Piotr Witoń, który prowadząc koncert nierzadko pozwalał sobie na humorystyczne komentarze, zachęcając w ten sposób publiczność do interakcji. A ta niechętnie wracała do domu. Wszak Capella Samotulinus, to świetna kompanka do obcowania z muzyką, przez co spotkania z nią mogłyby się po prostu nie kończyć.