O pasji i stawianiu celów w dziedzinie fotografii

Oczywiście z pewnością część tych, którzy głosy oddawali byli znajomymi uczestników lub też znajomymi tych znajomych, ale ponad 6 tys. oddanych głosów jednak o czymś świadczy. Stąd satysfakcja, a przy tym i przekonanie, że osób z zapałem artystycznym w lokalnym społeczeństwie, nie brakuje. I to piekielnie cieszy.

Zobacz podsumowanie plebiscytu

Fotografie Eweliny Ładzińskiej – Klaczkiewicz urzekają swą subtelnością i techniką wykonania. Pomysłem na światło, barwę, kompozycję. Z internautami nie ma co dyskutować, gdyż pewna tajemnica i piękno zawarte w obrazach szamotulanki, przekonały do siebie nawet tych, którym do fotografii jest bardzo daleko. Rozmowa z Kornelią Świst, która zajęła II miejsce z kolei dała poczucie jakiejś wiary w młodych ludzi, którzy wcale nie muszą w wolnym czasie tylko i wyłącznie przesiadywać przez telewizorem, czy komputerem albo słuchać muzyki puszczanej z telefonów komórkowych. Bo oni także – tak jak młoda mieszkanka Kaźmierza – poszukują pomysłu na siebie, jakiejś życiowej pasji, a jedną z nich może być właśnie fotografia. Tak naprawdę jednak wszystkie zdjęcia nadesłane przez Czytelników sprawiły ogromną radość i to nie tylko dlatego, że świadczyły o zainteresowaniu naszą inicjatywą, ale równocześnie przekonywały, że mieszkańcy powiatu potrafią jeszcze znaleźć w sobie fascynację tym przysłowiowym lokalnym podwórkiem, na które wciąż się narzeka, a które może przecież zachwycać. I rzeczywiście to robi...

Obejrzyj galerię plebiscytową i ostateczne wyniki konkursu

Kiedy byłam jeszcze dziennikarzem muzycznym w “Magazynie Hip Hop”, w którym wówczas pracowałam, prowadziłam rubrykę o fotografach obrazujących kulturę hip hopu. Pamiętam jeden szczególny materiał – wywiad z Piotrem Sikorą, dziś bardzo uznanym fotografem, który obrazuje prawdziwe ikony światowego hip hopu, choć nie tylko. W latach 80 – tych wyjechał do Stanów – do mamy, która poszukiwała tam sposobu na zarobienie jakiś pieniędzy. Trochę się pogubił, wpadł w złe towarzystwo, potem trafił do więzienia. Gdy je opuścił nie bardzo miał dokąd wrócić. Poszedł na pchli targ i tam przez przypadek, jak to zazwyczaj bywa, trafił na aparat – jeszcze analogowy. Za małe pieniądze oczywiście go kupił i tak wszystko się zaczęło. Podczas wywiadu powiedział mi, że fotografia uratowała mu życie. Znalazł cel, który jednocześnie stał się na to życie sposobem. Dziś – kiedy fotografia jest już bardzo powszechnym zjawiskiem i chyba nikogo nie dziwi swoiste przeświadczenie, że każdy fotografem może po prostu być, znajdywanie w sobie pasji do tej dziedziny i stawianie celów, wydają się być niezwykle ważne. Liczę na to, że zwyciężczynie naszego konkursu wciąż owe cele będą realizować...