Pułkownik Grzegorz Kaliciak spotkał się z uczniami Zespołu Szkół nr 3 w Szamotułach [ZDJĘCIA]

Przez blisko 1,5 godziny w szkolnej auli panowała absolutna cisza. Z minuty na minutę uczniowie coraz bardziej zasłuchiwali się w opowieści pułkownika Kaliciaka. Mówił niemalże bez emocji. O tym czym są misje, o zespole stresu pourazowego, z którym zmagają się żołnierze, o wyjazdach na Bliski Wschód i wydarzeniu, które na stałe wpisało się w jego życie. Historię obrony ratusza w irackiej Karbali młodzież znała już z filmu Krzysztofa Łukaszewicza. Ale dopiero relacja naocznego świadka – uczestnika tamtych zdarzeń urealniła opowieść dużego ekranu.

Na początku kwietnia 2004 roku, podczas II wojny w Zatoce Perskiej, w dużych miastach Iraku dochodzi do serii zamachów. Rebelianci zamierzają zdobyć siedziby władz lokalnych, policji i wojska. Pułkownik Kaliciak na stanowisku dowódcy kompanii rozpoznawczej kieruje obroną tzw. city hall w Karbali. To właśnie on był pierwowzorem postaci kapitana Kalickiego, którą w filmie „Karbala” zagrał Bartłomiej Topa. – Przez kilka dni 50 polskich i bułgarskich żołnierzy, opuszczonych przez iracką policję, broniło się przed kilkuset uzbrojonymi rebeliantami, których celem było zdobycie ratusza. Władze lokalne przygotowywały się akurat do wyborów. Rebelianci prowadzili do nas ogień z mecze-tu, co było niezgodne z konwencją genewską. Musieliśmy odpowiedzieć tym samym. Zużywaliśmy bardzo dużo amunicji, gdyż każda zmiana żołnierza na danej pozycji była poprzedzona ścianą ognia – mówił płk Kaliciak.

Opowiadał jednak nie tylko o Iraku. Uwagę przykuwał także pokaz zdjęć towarzyszący jego historii o misji bojowej w Afganistanie, gdzie podczas 9 zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego do domów nie wróciło 4 Polaków. – To była nierówna walka, dlatego straciliśmy ludzi – tłumaczył – Było nas za mało. Na dodatek rebelianci przekupywali społeczność lokalną, by wspólnie z nimi walczyła. Rano witali nas serdecznie, a w nocy do nas strzelali – dopowiadał.

Na wielu fotografiach prezentujących m.in. życie bazy wojskowej można było dostrzec radosne zwierzęta. Czworonogi zawsze towarzyszyły żołnierzom na misjach. – Były bardzo pożyteczne. Psy wyczuwały każde zagrożenie, koty z kolei łapały żmije i skorpiony, broniły nas przed nimi – wyjaśniał pułkownik.

Brał udział w wielu misjach. To dzięki nim poznał Iran, Kuwejt, Pakistan, Czad, Rumunię i mnóstwo innych – jak podkreślał – pięknych miejsc na świecie. Miał wyjechać do Bośni. W styczniu br. odszedł z 17 Brygady Zmechanizowanej w Międzyrzeczu, z którą wyjeżdżał m.in. na Bliski Wschód i objął stanowisko dowódcy 6 Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej. Zakończył już przygodę z misjami, ale nigdy o nich nie zapomni. Podobnie jak uczniowie długo nie zapomną spotkania z nim.

Szeroka relacja z piątkowego spotkaniu w "Dniu Szamotulskim"