17-latka walczy o staż w Brukseli

„Unia Bez Barier”, to konkurs dotykający dość istotnych problemów dzisiejszej Europy, a dotyczących przede wszystkim młodych ludzi. Uczestnictwo w nim z pewnością nie jest łatwym zadaniem. Dlaczego, więc zdecydowałaś się wziąć w nim udział?

Generalnie rzecz biorąc konkurs opiera się na projekcie, w ramach którego tworzone są manifesty młodych ludzi dotyczące jednego z 6 tematów, a mianowicie: obniżenia roamingu w Unii Europejskiej, wprowadzenia Europejskiej Karty Zawodowej, swobodnych płatności elektronicznych, świadczenia usług w innych krajach Unii Europejskiej, podpisu elektronicznego w Unii Europejskiej oraz jednolitego patentu europejskiego. Cała historia związana z konkursem zaczęła się natomiast bardzo banalnie – od spotkania, które miało miejsce podczas roku szkolnego z koordynatorem tego przedsięwzięcia na Wielkopolskę, panią Joanną Ellmann. Początkowo podchodziłam do konkursu bardzo obojętnie, po prostu jakoś specjalnie się nim nie zainteresowałam. Po powrocie z wakacji jednak – w lipcu z ciekawości zajrzałam na stronę internetową projektu, sprawdziłam kilka informacji, aż w końcu zarejestrowałam się na niej, co automatycznie wiązało się z podjęciem decyzji o uczestnictwie w konkursie. Na swoim koncie na facebooku zamieściłam również swojego rodzaju reklamę związaną z tym projektem i muszę przyznać, że niezwykle miłym doświadczeniem było otrzymywanie w bardzo krótkim czasie szeregu ciepłych słów od znajomych i wsparcia poprzez oddawanie głosów na moją osobę na stronie konkursu. Na każdego uczestnika bowiem można oddawać głosy i chociaż ich liczba nie jest wymiernikiem, który decyduje o wygranej, sprawdzanie rosnącej ilości głosów oddawanych na moją osobę było piekielnie miłą rzeczą. Podobnie zresztą jak spotkania z koordynatorką projektu, która podpowiadała mi rozmaite rozwiązania, rozbudzała ciekawość i kreatywność.

Na czym tak naprawdę polega jednak projekt „Unia Bez Barier” i Twoje uczestnictwo w nim?
Tak jak już wspomniałam zadaniem każdego z uczestników jest opracowanie wybranego tematu w jakiś ciekawy, innowacyjny sposób, spójny merytorycznie, a przy tym i zrozumiały – przystępny dla młodych ludzi. Postanowiłam, więc wybrać temat dotyczący wprowadzenia Europejskiej Karty Zawodowej, gdyż w moim odczuciu jest on najważniejszym z możliwych do wyboru, a przy tym porusza kwestie, o których dziś po prostu trzeba głośno mówić. Temat ten odwołuje się bowiem m.in. do kwalifikacji zawodowych młodych ludzi i szeregu problemów z nimi związanych. Wprowadzenie Europejskiej Karty Zawodowej z pewnością ułatwiłoby rozwój mobilności zawodowej m.in. poprzez likwidację mnóstwa biurokratycznych zawiłości. Przykładowo – dzisiaj ludzie, którzy skończyli studia za granicą i wracają do Polski z zamiarem podjęcia pracy natrafiają na szereg przeróżnych kłopotów. Nagle okazuje się, że potrzebne są liczne dokumenty, zaświadczenia, a np. te, które posiadamy z zagranicznej uczelni okazują się mało ważne w Polsce. To niepotrzebna biurokracja, która hamuje rozwój młodych ludzi. Innym problemem z kolei, który mógłby zostać rozwiązany poprzez wprowadzenie Europejskiej Karty Zawodowej – jak banalnie by to nie zabrzmiało – jest nieznajomość swoich praw. Jeżeli nie podamy bowiem ludziom czegoś na przysłowiowej tacy, to oni nie będą się tego domagać i tak niestety jest w Polsce. Młody człowiek ma przecież bardzo dużo praw w rozmaitych zakresach swojej działalności, również zawodowej, ale zwyczajnie o tym nie wie, a zamiast poszukać odpowiedzi na jakieś pytanie – machnie ręką i stwierdzi, że tak po prostu musi być. Tymczasem funkcjonuje wiele tzw. ukrytych praw, które otwierają przed młodymi ludźmi ogromne możliwości. Wracając natomiast do samego projektu, to zamierzam oprzeć go na panelu dyskusyjnym i swojego rodzaju konferencji, która odbędzie się w trzecim tygodniu sierpnia w auli UAM w Poznaniu. Event ten będzie miał charakter stricte informacyjny wspomnianego tematu Europejskiej Karty Zawodowej. Będzie mu również towarzyszyć mini kampania reklamowa w mediach i szczerzę liczę na to, że uda mi się zainteresować młodych ludzi.

Jesteś jedną z najmłodszych uczestniczek konkursu, masz zaledwie 17 lat, a przy tym nieoficjalnie typowana jesteś na faworytkę konkursu z regionu Wielkopolski. Jak myślisz jednak – jakie korzyści może ci przynieść „Unia Bez Barier”?

Poza nagrodą główną, jaką jest miesięczny staż w Brukseli w Parlamencie Europejskim, sam konkurs jest istotną próbą zabrania głosu przez młodego człowieka w sprawie, która bezpośrednio go dotyka, a to jest przecież bardzo ważne. Gdyby natomiast udało mi się dostać na staż z pewnością starałabym się o wdrożenie poprawek do prawa unijnego.

W konkursie startujesz, jako osoba niezrzeszona w żadnej partii, ale mimo swojego młodego wieku miałaś już do czynienia z polityką...

Tak, to prawda, byłam Posłem na Sejm XV Sesji Dzieci i Młodzieży „Młodzi wobec wydarzeń roku 1989”. Interesują mnie problemy społeczne, a przede wszystkim te, które dotykają mnie i moich rówieśników. Nie wiem, czy w przyszłości zajmę się działalnością polityczną, to już czas pokaże. W tej chwili moją głowę zajmuje konkurs dlatego zachęcam do głosowania na moją osobę na stronie internetowej www.uniabezbarier.pl