Miasto Obrzycko powstało na wyniesionym piaszczystym cyplu u ujścia Samy do Warty. Najwcześniejsze ślady osadnictwa pochodzą tu z przełomu epoki brązu i żelaza (ok. 700-500 p.n.e.), jednak prawdziwy rozkwit Obrzycko przeżyło we wczesnym średniowieczu. Naturalne obronne usytuowanie cypla sprzyjało założeniu osady, a następnie warownego grodu, którego pozostałości można podziwiać do dziś.
W poł. XVII wieku właścicielami miasta zostali Radomiccy, a w roku 1739 na krótko znalazło się w rękach Mielżyńskich, by następnie stać się własnością Raczyńskich. W roku 1825 hrabia Atanazy Raczyński utworzył tu ordynację rodową z siedzibą w pobliskim Gaju Małym.
Podczas Powstania Wielkopolskiego obrzyczanie sformowali oddział, który brał aktywny udział w walkach na froncie północnym. W roku 1934 Obrzycko ponownie utraciło prawa miejskie, tym razem na skutek złej sytuacjii ekonomicznej. Po II wojnie światowej aż do 1 stycznia 1990 roku Miasto Obrzycko i Gmina Obrzycko funkcjonowały łącznie jako jedna jednostka samorządu terytorialnego. Ponowne odzyskanie praw miejskich w roku 1990 spowodowało podział na dwie odrębne gminy.
Obrzycko jest swoistą bramą do Puszczy Noteckiej. Miasto od wschodu, zachodu, północy i południa otaczają lasy. Sprawia to, że jest ono rajem dla m.in. miłośników pieszych i rowerowych wędrówek.
Miasto Obrzycko, chociaż do wielkich na pewno się nie zalicza, doczekało się w swojej historii wybitnych osób, z których możemy być dziś dumni. Wybór konkretnych biogramów nie był sprawą łatwą. Ostatecznie zdecydowano się na sylwetki Mariana Schwartza i Henryka Priebie. Pierwszy, z narażeniem własnego życia, pomógł uratować zbiory galerii Raczyńskich z pałacu w Gaju Małym, drugi walczył w Powstaniu Wielkopolskim i Wojnie Bolszewickiej. Tym co ich łączyło była wrażliwość na piękno naszego miasta i miłość do kultury regionu szamotulskiego.
Marian Schwartz (20.11.1906 - 20.03.2001) - malarz, grafik, twór-ca witraży i polichromii, regionalista, publicysta i pedagog. Ukończył studia artystyczne w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu.
W latach 30. XX wieku należał do licznych stowarzyszeń m.in. do klubu artystyczno-literackiego „Wietrzne Pióro” w Szamotułach. Pisał na temat sztuki i kultury regionu szamotulskiego w tygodniku literackim „Na Ugorach” i na łamach „Gazety Szamotulskiej”.
W 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej. W 1945 roku, wraz z kustoszem Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu Pawłem Pogowskim, uchronił przed wywiezieniem do Rzeszy Niemieckiej zbiory galerii Raczyńskich z pałacu w Gaju Małym.
W latach 1945-1963 był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.
W latach 1956-1960 współtworzył Muzeum Ziemi Szamotulskiej.
Od 1960 do 1974 roku pracował w szkolnictwie jako nauczyciel, inspektor i wizytator.
W latach 70. i 80. XX wieku był współautorem obchodów jubileuszowych Obrzycka.
Zaprojektował i wykonał polichromie dla 24 kościołów. Wykonał około 250 projektów witraży. Jest autorem licznych obrazów olejnych i grafik.
Za pracę społeczno-kulturalną i oświatową otrzymał m.in. „Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski”.
Henryk Priebe (22.12.1884 - 20.06.1966) - malarz, fotograf, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.
W czasie I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej i w latach 1914-1918 służył na terenie Francji. Był uczestnikiem Powstania Wielkopolskiego, brał udział w działaniach na terenie Poznania, w rejonie Czarnkowa, Chodzieży i Inowrocławia. Należał do 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich, przemianowanego następnie na 15. Pułk Ułanów Poznańskich. W 1920 roku był uczestnikiem wojny z bolszewikami, za udział w której otrzymał medal „Polska Swemu Obrońcy”.
Wybuch II wojny światowej zaskoczył go na Kresach. Udało mu się uciec z niewoli bolszewickiej i wrócić do Obrzycka. Wyrzucony przez okupantów ze swego domu, zamieszkał u rodziny w Buku.
Po wojnie wrócił do Obrzycka, gdzie prowadził zakład fotograficzny.
Z wykształcenia był malarzem. Studiował w Krakowie pod kierunkiem prof. Stefana Filipkiewicza. Specjalizował się w malarstwie pejzażowym i portretowym. Przedmiotem jego twórczości był również folklor szamotulski.
Był współzałożycielem Towarzystwa Byłych Żołnierzy 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich (15. Pułku Ułanów Poznańskich).
Grosicki kończy karierę, Polacy przed Francją czyli STUDIO EURO odc.5
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
