Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Duma Wielkopolski. Miasto Obrzycko - Brama do puszczy z ciekawą historią

Bartosz Klimczuk
Ze zbiorów Muzeum - Zamek Górków w Szamotułach
Ze zbiorów Muzeum - Zamek Górków w Szamotułach Henryk Priebe
Miasto Obrzycko to obecnie najmniejsza gmina Wielkopolski. Mimo to doczekało się w swojej historii wybitnych osób, z których możemy być dziś dumni . Wybór konkretnych biogramów nie był sprawą łatwą. Ostatecznie przedstawiamy sylwetki M. Schwartza i H. Priebie.

Miasto Obrzycko powstało na wyniesionym piaszczystym cyplu u ujścia Samy do Warty. Najwcześniejsze ślady osadnictwa pochodzą tu z przełomu epoki brązu i żelaza (ok. 700-500 p.n.e.), jednak prawdziwy rozkwit Obrzycko przeżyło we wczesnym średniowieczu. Naturalne obronne usytuowanie cypla sprzyjało założeniu osady, a następnie warownego grodu, którego pozostałości można podziwiać do dziś.

W poł. XVII wieku właścicielami miasta zostali Radomiccy, a w roku 1739 na krótko znalazło się w rękach Mielżyńskich, by następnie stać się własnością Raczyńskich. W roku 1825 hrabia Atanazy Raczyński utworzył tu ordynację rodową z siedzibą w pobliskim Gaju Małym.

Podczas Powstania Wielkopolskiego obrzyczanie sformowali oddział, który brał aktywny udział w walkach na froncie północnym. W roku 1934 Obrzycko ponownie utraciło prawa miejskie, tym razem na skutek złej sytuacjii ekonomicznej. Po II wojnie światowej aż do 1 stycznia 1990 roku Miasto Obrzycko i Gmina Obrzycko funkcjonowały łącznie jako jedna jednostka samorządu terytorialnego. Ponowne odzyskanie praw miejskich w roku 1990 spowodowało podział na dwie odrębne gminy.

Obrzycko jest swoistą bramą do Puszczy Noteckiej. Miasto od wschodu, zachodu, północy i południa otaczają lasy. Sprawia to, że jest ono rajem dla m.in. miłośników pieszych i rowerowych wędrówek.

Miasto Obrzycko, chociaż do wielkich na pewno się nie zalicza, doczekało się w swojej historii wybitnych osób, z których możemy być dziś dumni. Wybór konkretnych biogramów nie był sprawą łatwą. Ostatecznie zdecydowano się na sylwetki Mariana Schwartza i Henryka Priebie. Pierwszy, z narażeniem własnego życia, pomógł uratować zbiory galerii Raczyńskich z pałacu w Gaju Małym, drugi walczył w Powstaniu Wielkopolskim i Wojnie Bolszewickiej. Tym co ich łączyło była wrażliwość na piękno naszego miasta i miłość do kultury regionu szamotulskiego.

Marian Schwartz (20.11.1906 - 20.03.2001) - malarz, grafik, twór-ca witraży i polichromii, regionalista, publicysta i pedagog. Ukończył studia artystyczne w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu.

W latach 30. XX wieku należał do licznych stowarzyszeń m.in. do klubu artystyczno-literackiego „Wietrzne Pióro” w Szamotułach. Pisał na temat sztuki i kultury regionu szamotulskiego w tygodniku literackim „Na Ugorach” i na łamach „Gazety Szamotulskiej”.

W 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej. W 1945 roku, wraz z kustoszem Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu Pawłem Pogowskim, uchronił przed wywiezieniem do Rzeszy Niemieckiej zbiory galerii Raczyńskich z pałacu w Gaju Małym.

W latach 1945-1963 był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.

W latach 1956-1960 współtworzył Muzeum Ziemi Szamotulskiej.

Od 1960 do 1974 roku pracował w szkolnictwie jako nauczyciel, inspektor i wizytator.

W latach 70. i 80. XX wieku był współautorem obchodów jubileuszowych Obrzycka.

Zaprojektował i wykonał polichromie dla 24 kościołów. Wykonał około 250 projektów witraży. Jest autorem licznych obrazów olejnych i grafik.

Za pracę społeczno-kulturalną i oświatową otrzymał m.in. „Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski”.

Henryk Priebe (22.12.1884 - 20.06.1966) - malarz, fotograf, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.

W czasie I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej i w latach 1914-1918 służył na terenie Francji. Był uczestnikiem Powstania Wielkopolskiego, brał udział w działaniach na terenie Poznania, w rejonie Czarnkowa, Chodzieży i Inowrocławia. Należał do 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich, przemianowanego następnie na 15. Pułk Ułanów Poznańskich. W 1920 roku był uczestnikiem wojny z bolszewikami, za udział w której otrzymał medal „Polska Swemu Obrońcy”.

Wybuch II wojny światowej zaskoczył go na Kresach. Udało mu się uciec z niewoli bolszewickiej i wrócić do Obrzycka. Wyrzucony przez okupantów ze swego domu, zamieszkał u rodziny w Buku.

Po wojnie wrócił do Obrzycka, gdzie prowadził zakład fotograficzny.

Z wykształcenia był malarzem. Studiował w Krakowie pod kierunkiem prof. Stefana Filipkiewicza. Specjalizował się w malarstwie pejzażowym i portretowym. Przedmiotem jego twórczości był również folklor szamotulski.

Był współzałożycielem Towarzystwa Byłych Żołnierzy 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich (15. Pułku Ułanów Poznańskich).

od 7 lat
Wideo

echodnia Policyjne testy - jak przebiegają

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na szamotuly.naszemiasto.pl Nasze Miasto