Z tego też względu jubilata odwiedził burmistrz Miasta i Gminy Szamotuły, Włodzimierz Kaczmarek, który nie krył swojego uznania dla tak wielkiej postaci lokalnej społeczności. Z bukietem kwiatów oraz serdecznymi gratulacjami do domu jubilata przybył także dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej, Jaromir Zieliński.
Mimo, iż po przebytych chorobach ksiądz Szklarek nie jest już dziś w pełni sprawny, nadal tli się w nim duch dawnych czasów, kiedy to przede wszystkim poświęcał się pracy społecznej. Pomagał przy tym nie tylko wiernym parafianom, ale działał również dla dobra całego narodu.
Jego historia rozpoczyna się 19 lipca 1908 roku w Polesiu w powiecie nowotomyskim, gdzie przyszedł na świat. Nauki pobierał już jednak w Szamotułach – początkowo uczęszczał do Szkoły Powszechnej, później także do miejscowego gimnazjum. Egzamin maturalny złożył w roku 1929, by następnie wstąpić do poznańskiego seminarium duchownego. „Owocem tej decyzji było przyjęcie święceń kapłańskich w 1934 roku. Dalsze lata, to posługa duszpasterska w różnych miejscowościach Wielkopolski: Poznaniu, Rydzynie, Środzie Wielkopolskiej, Rogoźnie. Już wtedy młody wikary Henryk daje się poznać jako człowiek pełen ciepła i serdeczności, szczególnie dla tych najmłodszych” – pisał o duszpasterzu historyk, Tomasz Runowski.
W momencie, gdy wybuchła wojna – we wrześniu 1939 roku, ksiądz Henryk został powołany kapelanem Obornickiego Batalionu Obrony Narodowej. Brał również udział w akcji scaleniowej organizacji konspiracyjnych na terenie Wielkopolski, czego efektem było utworzenie w jego poznańskim mieszkaniu tajnej organizacji dywersyjnej – Wojska Ochotnicze Ziem Zachodnich, gdzie działał pod pseudonimami: „Mrówka”, „Trzcielski” oraz „Rogoziński”. Za swe zasługi został awansowany przez dowódcę Armii Krajowej, generała Stefana Grota – Roweckiego do stopnia majora, niedługo potem także na podpułkownika.
Ze względu na niebezpieczeństwo aresztowania ksiądz Szklarek zdecydował się zmienić nazwisko na Szmytkowski i wyjechać do Warszawy, gdzie zostaje kapelanem na Bródnie oraz kapelanem Związku Walki Zbrojnej – późniejszej Armii Krajowej.
„Plan „Burza” i Powstanie Warszawskie nakładają na ks. Henryka nowe wyzwania. Zostaje mu powierzone zadanie zorganizowania duszpasterstwa powstańczego na Starówce. Od 7 sierpnia 1944 roku pełnił funkcję dziekana Grupy Północ. Podczas jednego z bombardowań, 20 sierpnia, odprawiając mszę św. dla powstańców, ks. Henryk zostaje ciężko ranny i przebywa w szpitalu polowym na Woli. Po kapitulacji powstania przewieziony zostaje przez Niemców do Piotrkowa Trybunalskiego, skąd udaje mu się zbiec. Za swe zasługi ks. Henryk Szklarek zostaje odznaczony przez dowódcę Armii Krajowej gen. Tadeusza Bór – Komorowskiego, Srebrnym Krzyżem Orderu Virtutti Militarii V Klasy. Uwieńczeniem jego wojskowych zasług był awans w 2001 roku na stopień pułkownika” – pisał o duszpasterzu historyk, Tomasz Runowski.
W okresie Polski Ludowej, ze względu na swoją działalność powstańczą, ksiądz Szklarek został aresztowany i skazany na 4 lata więzienia. Po wyjściu na wolność pracował jeszcze w Rogoźnie, Ludomach i Wilczynie, skąd w 1984 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę.
Byli parafianie, rodzina i przyjaciele wciąż mówią o nim ciepło jednocześnie podkreślając, iż takich ludzi dziś już nie ma.
Mateusz Morawiecki przed komisją śledczą
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
